سلام دوستان،

چرا یه مدت نبودیم و ننوشتیم و ننوشتن و نخوندن و ندیدن و بی خیال بودن و دردسر داشتن و وقت نداشتن و تنبل بودن و اینترنت نداشتن و قهر بودن و کار داشتم و کارداشتی و کارداشتن و چی بنویسم و چرا بنویسم و لج کردن و اذیت کردن و وروجک بودن و وروجک نبودن و کوتلاس بودن و( بودن یا نبودن مسئله اینست) چطورم و چطوری و مرا در فیس بوک دنبال کنید و مدیر وبلاگ و عقد کردن و ( مرسی بابت تبریکاتون، ایشالا مراسم شادی شما،شیرینیتون محفوظ) شیرینی نخوردیم و فلان وسیله شکست و شکوندش و گرونه و شانس ندارم و سبزی کاری و کشت بافتی(به افتخارش) و... اینا به کنار؛ در مورد تصویر زیر(دانلودش کنید) نظراتتون رو بنویسید و بگید که چه برداشتی ازش دارید. از طرف مدیریت وبلاگ به نظراتی که پس از بررسی و داوری از نظر مفهوم و سبک نوشتن برتر تشخیص داده شوند میگیم آفرین ای ولا دمش گرم عجب احساسی...

شعر صدای پای آب سهراب رو هم فکر کنم همه خونده باشن همون شعری که میگه :

اهل کاشانم ، روزگارم بدنیست

تکه نانی دارم ........

 این شعر رو استاد خسرو شکیبایی  با صدای دلنشینش دکلمه کرده  و من اون رو واسه دانلود تو این پست گذاشتم.

برای دنلود به لینک زیر مراجعه فرمایید.

downlad

* به سلامتي اونايي که
چه عشقشون پيششون باشه چه نباشه چشمشون مثل فانوس دريايي نمي چرخه...

* به سلامتي اونايي که تو اوج سختي ها و مشکلات به جاي اينکه ترکمون کنن درکمون ميکنن...

* به سلامتي مداد پاک کن
که به خاطر اشتباه ديگران خودشو کوچيک ميکنه...

* به سلامتي اون دلي که هزار بار شکست
ولي هنوزم شکستن بلد نيست..*


به سلامتي کسي که ديد تو تاکسي بغليش پول نداره
به راننده گفت :پول خورد ندارم واسه همه رو حساب کن....!

* به سلامتي اوني که بي کسه ولي ناکس نيست...


* به سلامتي اوني که باخت تا رفيقش برنده باشه...
 

سلام

نمیدونم چی بنویسم یا چطور وصف کنم این کلمه رو "مادر". فقط همین رو می تونم بنویسم :

این روزها هر چه می نویسم "تو" می شود،

تو مادر....

تو این پست یه آهنگ از ناصر عبداللهی به مناسبت روز مادر گذاشتم کیفیت ویدیو پایینه ولی گوش دادنش خالی از لطف نیست.

برای دانلود به لینک زیر مراجعه فرمایید.

download

امشب چرا برای شما شعر گفته ام؟

خود مانده ام که لعل سراسیمه سُفته ام

امشب برای دغدغه ی شعر و شاعری

بی نخجوان کوکبه ی خویش خفته ام

امشب فغان واحه ی تنهایی مرا

در لابه لای خانه ی لیلی شنفته ام

امشب غبار بغض گلو رفته ی تو را

از ناکجای شیشه ی پیشین نرُفته ام

امشب میان جن و پری می زنم قدم

شاید دلیل شوق کسی را نهفته ام

امشب سکوت مُبهم آدینه ی من است

کز شوره زار گوشه ی فردا شکفته ام

امشب نگاه ناوک دهقان به سوی کیست؟

واله مشو، که چامه ی ریشش شنفته ام

سروده شده در شب جمعه، 2012/05/11 ، 22 اردیبهشت 1391

شب تنهایی خوب 

گوش کن، دورترین مرغ جهان می خواند؛

شب، سلیس است و یکدست، و باز شمعدانی ها...

و صدادارترین شاخه ی فصل، ماه را می شنود؛

گوش کن، جاده صدا می زند از دور، قدم های تو را؛

چشم تو زینت تاریکی نیست

پلک ها را بتکان، کفش به پا کن و بیا؛

و بیا تا جایی، که پَر ماه به انگشت تو هشدار دهد؛

و زمان، روی کلوخی بنشیند با تو؛

و مزامیر شب، اندام تو را، مثل یک قطعه ی آواز به خود جذب کند؛

پارسایی است در آنجا که تو را خواهد گفت:

بهترین چیز، رسیدن به نگاهی است، که از حادثه ی عشق، تَر است...

سلام!

**صرفاً من باب مزاح**

عده ای از بچه ها بیست و چهار ساعته در وبلاگ مثل موش و گربه به جون هم افتادن...

این هم نمونه اش:

بنای تخت جمشید در شیراز، ایران**یادگاری از ایّام حاکمیت جوانمردانه ی کورش**

کلیسای هالگریم در ریکیاویک، ایسلند

 گاهی غیر مترقّبه و ناخودآگاه، سوتی هایی می دهیم که منبع کرکر و خنده ی دیگران می شویم؛

گاهی هم می دانیم و خود را عمداً مضحکه ی دیگران می کنیم (که این گونه اش دیگه عدم حفظ شخصیتی متین است)؛

گاهی در رو دربایستی گیر می کنیم و عملی تمسخرآمیز از ما سر می زند؛

گاهی ...

به هر حال، سوتی ها هر دلیلی که داشته باشد، خنده دارند...

خودتان تماشا کنید(؟!)...

 سلام "و نیز" !

راستی بهت قول داده بودم که آگه سری به وبلاگ زدم، یه تعدادی از اشعار خودم را در اون قرار بدم...

چشم؛ 

این هم تقدیم به تک تک همکلاسی های مهربون خودم...

 تنها بودم؛

 گاسنم با "هیچکس"؛

آر ی، با هم در بسامد ناهنجار زاویه های دیروز گام برمی داشتیم،

راستی! گپ و گفتگویی هم از نقاشی آویخته شده بر دیوار اتاق نشیمن مادر بزرگ میان آمد، دیباچه ی کوهی سترگ که از هزاره های آزگار دور تولدش داستان ها داشت؛

آنگاه می اندیشیدم...

به تو...

فقط به تو...