راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند.
دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر.

و پرواز را یاد بگیر نه برای این که از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی.
من راه رفتن را از یک سنگ آموختم ، دویدن را از یک کرم خاکی و پرواز را از یک درخت .
بادها از رفتن به من چیزی نگفتند، زیرا آن قدر در حرکت بودند که رفتن را نمی شناختند .
پلنگان، دویدن را یادم ندادند زیرا آن قدر دویده بودند که دویدن را از یاد برده بودند .
پرندگان نیز پرواز را به من نیاموختند، زیرا چنان در پرواز خود غرق بودند که آن را به فراموشی سپرده بودند .
اما سنگی که درد سکون را کشیده بود، رفتن را می شناخت،
کرمی که در اشتیاق دویدن سوخته بود، دویدن را می فهمید،
و درختی که پاهایش در گل بود، از پرواز بسیار می دانست ..........
آنها از حسرت به درد رسیده بودند و از درد به اشتیاق و از اشتیاق به معرفت  و
                                کمال معرفت آن است که خودت را باور داشته باشی ...

نظرات شما عزیزان:

vaniz

ساعت21:43---30 ارديبهشت 1391

mer30 khanom borji.jedan ham hamintore va dar vaghe ghadre chizhaye ba arzesh ra onhaee midunan k on chizaro nadaran.mesle davandeye 2e 100 metr k b khatere 1sadome sanie 2vom shode.in shakhs behtar ghadre vaght ro midune va arzesh vaght ro bayad az on porsid.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: